հավատի, [գոյական]
1. Հաստատուն համոզմունք, անխախտ վստահություն որևէ բանի նկատմամբ:
2. Աստծու գոյությունն իբրև ճշմարտություն ընդունելը, որևէ գերբնական բանի իրական գոյության համոզմունք:
3. (կրոնական) Կրոնական դավանանք, հավատի առարկան, հավատալիք:
4. (փոխաբերական) Հավատի առարկա, անձ՝ առարկա՝ երևույթ ևն, որին անվերապահորեն ընծայում են ողջ հավատն ու հույսը: Իմ հայրենիքն իմ հավատն է:

գ. 1. (կրոն.) Դավանանք, դավանություն, հավատալիք, կրոն, պաշտամունք, հանգանակ, հավատամք, Թավաստ հանգանակ, (հնց.) դեն, քեշ: 2. Հավատք, համոզմունք: Հույս, վստահություն:

անվստահություն, կասկածանք,թերահավատություն

ի 1. Вера. 2. Верование. 3. Доверие. 4. (կրոն.) Догмат (веры). ◊ Հավատ ընծայել верить, доверять. Հավատս վկա, Ես ու իմ հավատը клянись богом (букв. верой). Հավատի գալ уверовать, убедиться. Հավատո հանգանակ (պատմ.) символ веры, кредо.