միջադեպի, միջադեպեր, [գոյական]
1. Կյանքի առանձին դեպք՝ պատահմունք՝ դիպված:
2. Կարճատև պատահական կողմնակի իրողություն՝ հանգամանք:
3. Գեղարվեստական երկի՝ որոշ ինքնուրույնություն ու ավարտվածություն ունեցող հատված՝ պատկեր, էպիզոդ:

գ. Պատահար, դիպված, դեպք, պատահմունք, փորմուտ (բրբ.): Մասնադեպ:

ի Инцидент, эпизод, происшествие.