զարմանագործ - բացատրություն
[ածական]
1. Զարմանալի բաներ գործող՝ կատարող, սքանչելագործ, հրաշագործ:
2. Իր գործով՝ արվեստով զարմացնող՝ զմայլեցնող:
3. Զարմանք պատճառող, հիանալի, սքանչելի:
1. Զարմանալի բաներ գործող՝ կատարող, սքանչելագործ, հրաշագործ:
2. Իր գործով՝ արվեստով զարմացնող՝ զմայլեցնող:
3. Զարմանք պատճառող, հիանալի, սքանչելի:
զարմանագործ - հոմանիշներ
ա. 1. Հրաշագործ, (հնց.) սքանչելագործ, սքանչելարար: 2. Տես Սքանչելի: