[ածական] (կրոնական)
Միասին գոյություն ունեցող, գոյակից, համագոյակից (Որդու և սուրբ հոգո մասին, որ էակից են հոր):

ա. Գոյակից, Համագոյակից, (հնց.) իսկակից, համագոյ, անեդակից: