թակարդի, [գոյական]
1. Ցանցաձև կամ վանդակաձև սարած՝ կենդանիներ որսալու համար, վարմ, որոգայթ, թալակ:
2. (փոխաբերական) Խորամանկ արարք՝ միջոց մեկին փորձանքի մեջ գցելու համար, խորամանկությամբ նյութված դավ:
3. (փոխաբերական) Անելանելի վիճակ՝ դրություն:

գ. Որոգայթ, վարմ, հաղբ(ք), ծուղակ, որսածուղակ, կափուլ, դարան, ակնատ, ձար, ձարացանց, ճիճեղ, երագազ, վանդակ, ուռյակ, թալակ, (հնց.) խափանք, խավւ, քմին, կարթ, պաժիտ (թռչունի), խաղբ, հարկ, (բրբ.) տարտաժ, տոմիկ, կռտապ, տափիչք:

ի Ловушка, западня, силок, капкан, садок. ◊ Թակարդ դնել՝ սարքել поставить ловушку, расставить сети. Թակարդ լարել устроить западню. Թակարդը գցել поймать на удочку, заманить в западню. Թակարդն ընկնել попасться на удочку, попасть в ловушку.