լաչակի, [գոյական]
Սպիտակ նուրբ կտոր, որով կանայք գլուխները կապում են, մասամբ և դեմքը ծածկում:

գ. Գլխաշոր, վարշամակ, (հնց.) կոզպատ, վւադամ, հաջաղ, մանդիլ, սուդար, (բրբ.) աբուխ, երեսլաթ, կոսպանդ, երեսնոց, պեչա, ճառ, փողքիչ, չեքիլա:

ի (բրբ.) Косынка, платок. ◊ Լաչակը գլխիդ(ն) баба (о мужчине). Լաչակ կապել обабиться.