լարակալի, լարակալներ, [գոյական, ածական]
1. Ընդհանրապես՝ լարը պահող՝ բռնող, լարի հենարան:
2. Տակդիր, որի վրա հանգչում են թառի՝ ջութակի և նման գործիքների լարերը՝ ականջների մոտ (այլ է էշը, որ դրվում է արձագանքարանի վրա):
3. Որևէ օղակ կամ կեռման, որի միջով կամ վրայով անցնում է լարը:

գ. (երժշտ.) Իշուկ (ջութակի պրկոց):