լացի, [գոյական]
1. Լալու գործողությունը, լալը, ինչպես և դրա ժամանակ արձակվող ձայները՝ հեծկլտոցը:
2. Կոծ, սուգ, ողբ:
3. (բանաստեղծական) Բույսերի ցողուններից հյութի արտազատումը՝ վանելը վնասվածքների պատճառով:
4. (փոխաբերական) Արտասուք, արցունք: Թափվում Էր լացը իր այտերն ի վար (Կ. Սիտալ):

ծիծաղ, խինդ, ուրախություն, խնդություն

ի Плач, слёзы. ◊ Լաց լացել утопать в слезах, залиться плачем. Լաց լինել плакать. Լաց ու թաց, Լաց ու կական, Լաց ու կոծ, Լաց ու շիվան плач и вопли. Լաց ու շիվանը գցել плакать навзрыд. Լացը աչքերի առաջն է глаза на мокром месте. Լացը գալիս է хочется плакать. Լացը կուլ տալ проглотить слёзы. Լացից խեղդվել захлёбываться от слёз.