ծաղրի, [գոյական]
1. Վիրավորական կատակի բնույթ կրող խոսք՝ արտահայտություն մեկի՝ մի բանի հասցեին: Ծաղրով, ծիծաղով Կյորեսցիք քշում էին բուլկի ուտողներին (Ա. Բակունց):
2. Արհամարհական-ծաղրական վերաբերմունք մեկի՝ մի բանի նկատմամբ: Օրական մի երկու ժամով երևալ, դատարկաբանություններով զբաղվել ու գնալ՝ ծաղր չէ, ապա ի՞նչ է:
3. Չարամիտ հեգնանք, արհամարհանք պարունակող կծու հեգնություն: ...Նրանց էլ ընկեր-հարևանի մոտ ծաղրի և խայտառակության սռարկա՞ շինեմ (Մուրացան):
4. Մեկի թերությունների վրա ծիծաղելը, մեկի պակասությունները ծիծաղի առարկա դարձնելը: Խելքով հաղթել չկարողանալով՝ նա դիմեց ծաղրով հակառակորդին լռեցնելու միջոցին:
5. Ծիծաղաշարժ կատակ՝ արարք, մեկի արածը՝ ասածը՝ խոսելու եղանակը՝ շարժուձևը ևն ծիծաղելիորեն ընդօրինակելու՝ վերարտադրելու միջոցով, տնազ: Նա միշտ ծաղրով Էր ներկայացնում իր երբեմնի ընկերոջ կեցվածքն ու շարժուձևը:
6. (ժողովրդական) Ծիծաղ: ...Կանգնած Էր մի մարդ, երեսը շատ ծաղր, այտերն իբրև վարդ (Ջիվանի):
7. (փոխաբերական) Որևէ բանի թույլ՝ անհաջող նմանություն, իսկականը միայն հեռավոր՝ չափազանց թույլ կերպով հիշեցնող բան: Ես այդ հյուսիսի արեգակը ցոլուն ծաղր եմ համարում կամ սխալ արարչի (Հ. Հովհաննիսյան):
8. (փոխաբերական) Որևէ բանի միայն պատկերացումների մեջ՝ գաղափարով՝ անունով գոյություն ունենալը: Ազատությունը բնության ծադրն է միայն (Շիլլեր):

գ. 1. Կատակ, հանաք, ծիծաղ, զավեշտ, խնդալիք (արևմտհ.): 2. Խաղք, խայտառակ, նշավակ, ծաղրուծանակ, հեգնանք, ծաղրանք, (արևմտքէ.) այպն, այպանք, այպանում, (քէզվդ.) ծանակություն, հեգնություն, այպաևարարություն, այպանություն, ձաղանք, ձաղություն, (բրբ.) տնազ, թառանա, լաղ, ման: 3. (գրկն.) Հումոր, երգիծանք, քերչ (բրբ-) (մեղմ), սարկէսզմ (սաստիկ, ոչնչացնող(:

Ի 1. Насмешка. 2. Ирония. ◊ Ծաղր անել насмехаться. Ծաղր ու ծանակ высмеивание, глумление, издевательство. Ծաղր ու ծանակ անել высмеивать, глумиться, издеваться. Ծաղր ու ծանակ դառնալ՝ լինել, Ծաղրի՝ ծաղր ու ծանակի առարկա՝ նյութ դառնալ стать посмешищем, стать объектом издевательства, глумления. Ծաղրի առնել насмехаться.