ծամոնի, [գոյական]
1. Բույսերից և այլ նյութերից ստացվող մածական խեժ, որ օգտագործում են ծամելու համար, մաստակ:
2. (փոխաբերական) Մեկից չպոկվող՝ ձեռք չքաշող մարդ, ձյութ:

գ. Մաստակ, ձյութ, ծասքելի (հնց.), (բրբ.) կև, կիվ, լոշտակ:

ի 1. Жвачка (смолка для жевания). 2. (փխբ.) Смола. ◊ Բերանի ծամոն դարձնել сделать предметом пересудов, сплетен. Բերանի ծամոն դառնալ՝ լինել стать предметом сплетен, пересудов. Մեկի ծամոնը ցեխն ընկնել счастье отвернулось.