ծայթ - բացատրություն
ծայթի, [գոյական] (պատմական)
1. Անհետացած գնչուական հին ցեղ, որ ուրացավ հայ եկեղեցին և հարեց հունականին:
2. (փոխաբերական) Անհավատ:
1. Անհետացած գնչուական հին ցեղ, որ ուրացավ հայ եկեղեցին և հարեց հունականին:
2. (փոխաբերական) Անհավատ:
ծայթ - հոմանիշներ
գ. 1. (պատմ.) Գնչու, ծաթ, ծայդ: 2. (կրոն.) Հերետիկոս Էհավատի մեջ):