կաթողիկոսի, [գոյական] (կրոնական)
Հայկական լուսավորչական, ինչպես նաև վրացական եկեղեցու պետը և նրա բարձրագույն հոգևոր տիտղոսը, ծայրագույն պատրիարք, հայրապետ:

գ. (եկեղ.) Հայրապետ, հովվապետ, եպիսկոպոսապետ, քահաւնայաէսետ, ծայրագույն պատրիարք, քմակդիրներրյ վեհ, ւ1ե;հափաօ, սրբացան, հոգևոր տեր (6նց.):

ի Католикос, верховный патриарх армяно-григорианской церкви (а также грузинской церкви).