ձայնանիշի, ձայնանիշեր, [գոյական]
1. (երաժշտություն) Երաժշտական ստեղծագործությունը գրի առնելու գրային նշան, նոտա:
2. (լեզվաբանություն) Սեմական այբուբենին հատուկ նշաններ, որոնք դրվելով բաղաձայնանիշ տառի տակը կամ վերևը, ցույց են տալիս, թե նրանցից հետո ինչ ձայնավոր պետք Է արտասանել:

գ. (երժշտ.) Նոտա, երգանիշ. խազ (հին հայկական7:

ի և նշի (երժշտ.) Нота.