ձայնավոր - բացատրություն
[ածական]
1. Ձայն արձակող, հնչական:
2. Երգելու՝ երգեցիկ ձայն ունեցող:
3. (քերականագիտություն) Ձայնից բաղկացած, երաժշտական ձայն ներկայացնող:
4. (մինչհեղափոխական) Դումայում վճռական ձայն ունեցող:
5. [գոյական] Ձայնալարերի պարբերական տատանումներով և առանց բերանում ստեղծվող արգելքների արտաբերվող հնչյուն:
6. Տե՛ս Ձայնավորանիշ:
1. Ձայն արձակող, հնչական:
2. Երգելու՝ երգեցիկ ձայն ունեցող:
3. (քերականագիտություն) Ձայնից բաղկացած, երաժշտական ձայն ներկայացնող:
4. (մինչհեղափոխական) Դումայում վճռական ձայն ունեցող:
5. [գոյական] Ձայնալարերի պարբերական տատանումներով և առանց բերանում ստեղծվող արգելքների արտաբերվող հնչյուն:
6. Տե՛ս Ձայնավորանիշ:
ձայնավոր - հոմանիշներ
ա. 1. Ձայնական, հնչական: 2. Տես Դպիր 1 նշան.:
ձայնավոր - հականիշներ
բաղաձայն
ձայնավոր - ռուսերեն թարգմանություն
1. ա. Звучащий. 2. ա. (լեզվբ.) Гласный. 3. ա. Голосистый. 4. գ. (լեզվբ.) Гласный звук, гласный, гласная. 5. գ. (պատմ.) Гласный (Думы).
ձայնավոր - անգլերեն թարգմանություն
1) vowel
2) vociferous
2) vociferous