ճակատամարտի, ճակատամարտեր, [գոյական]
1. Ռազմական գործողություն, կռիվ:
2. (փոխաբերական) Մարզական մրցում:
3. (փոխաբերական) Մենամարտ:
4. (փոխաբերական) Մաքառում, դժվարին գործի հաղթահարման ջանք՝ ճիգ:

գ. (ռազմ.) Կռիվ, մարտ, պատերազմ, (հնց.) խազմ, ճակատամարտություն, գուպար, ոազմ. ճակատ:

ի Сражение, битва, бой. ◊ Ճակատամարտի մեջ մտնել вступить в бой, в сражение. Ճակատամարտ տալ дать сражение.