ճանճաքաղի, ճանճաքաղներ, [գոյական] (կենդանաբանություն)
1. Նույնն է՝ Ճանճակեր (1):
2. [ածական] Ճանճեր հավաքող՝ որսացող:

գ. (կենդբ.) ճանճասպան, ճանճորսակ: աաաԻԿ ) ճան,;ս,վս,ն (1ւՎդ-: