ճաշակի, [գոյական]
1. Զաևազան նյութերից լեզվի լորձաթաղանթի գրգռումով առաջացող զգացողությունը և դրա ունակությունը՝ որպես հինգ արտաքին զգացողություններից մեկը:
2. Ուտելիքի կամ խմելիքի համի տպավորությունը, համ:
3. Գեղեցիկի զգացումը, գեղարվեստական գնահատման՝ արժեքավորման ունակությունը: Գրականությունը... կզարգացնի նրա ճաշակը (Վ. Տերյան):
4. Բնական հակում և ըմբռնում որևէ բանի: Մանկությունից նրա մեջ արտահայտվեց երաժշտական ճաշակը:
5. Գեղեցկության՝ վայելչության՝ ներդաշնակության նուրբ զգացողություն: Ամեն ինչում զգացվում է քաղաքացի կնոջ ճաշակը (Ա. Սեկոյան):
6. Տե՛ս Ճաշակելիք:
7. (կրոնական) Հաղորդություն:
8. Տե՛ս Համտես:

դ. 1. Համ: 2. Հակում, ճաշակավորություն (հնց.): 3. Պերճություն, գեղեցկություն. ւ1աւետււտւն: 4. Տեն Հաղորդություն:

ի 1. Вкус. 2. (եկեղ.) Причастие. ◊ Ճաշակով со вкусом.