[ածական]
1. Ճառագայթներ ունեցող՝ արձակող:
2. Ճառագայթներով ողողված, լուսապայծառ:

ա. Ճառագայթաշատ, տաավետ. տաառատ, հորդալույս, ճաճանչավետ. ճաճանչաշատ, ճաճանչալից, ճառագայթափց, բազմաճաճանչ, բացմաճաոագայթ, բսամաշոո. հոդնաճաճանչ (հզվդ.):