[չեզոք բայ]
1. Ճարճատյուն արձակել (կոտրվելիս, այրվելիս ևն):
2. Շարունակական կրակելու ձայն հանել, ճռճռալ:
3. (փոխաբերական) Արագ-արագ և վերամբարձ ոճով խոսել՝ ճառել:

չբ. 1. Չթչթալ, չրթչրթալ, (բրբ.) ճաթռտել, ճթթալ, ճթճթալ, ճթռտալ, չթռտալ, չթրտալ, չըթըռտատել, ճայթել, ճըռթճռթալ, ճռճռթալ, ճռթալ, ճզվզալ, վրթվրթալ քկրակիի, թքշել, կեծխտալ, ճլճքսղ, ճքրտալ Լայրվող փայտիի: 2. (արևմտհ.) Մարել, ճաթ1ել (ծիծաղեքուցի:

եց Трещать, затрещать, потрескивать.