ճարճատյունի, [գոյական]
1. Կոտրվելու՝ բորբոքվելով վառվելու՝ կրակելու՝ պատռվելու սուր և արագ հաջորդականությամբ կրկնվող ձայն:
2. Ճարճատելը:
3. (փոխաբերական) Պոռոտախոսություն, ճառային աղմկարարություն:

գ. Ճայթյուն, շառաչյուն, շաչյուն, (բրբ.) չաթրտոց, չթթոց, ճռթոց, ճռթճռթոց, ճռճռթոց, ճարճատոց, չթռտուք, չթրտուք, չարթ-չուրթ:

ի Треск трещание.