մակաբույսի, մակաբույսեր, [գոյական] (բուսաբանություն)
Ուրիշ բույսի վրա բարձրացող (փաթաթվող, մագլցող) բույս, որը, սակայն, մակաբույծ չէ և չի սնվում նրա
հաշվին, այլ միայն օգտվում է նրանից որպես կառչելու՝ տեղավորվելու առարկա (էպիֆիտ):

ա. գ. (բսբ.) ճաղպատիճ բույս:

ի (բսբ.) Эпифит.