մահակնքի, [գոյական]
1. Մահվան դատավճիռ, մահապատժի վճիռ:
2. (փոխաբերական, բանաստեղծական) Դատավճիռ, մի բանի դատապարտելու վճիռ: Դա (է)... մարդկության ստրկության մահակնիք (Շելլի):
3. [ածական] (փոխաբերական) Մահով կնքող, մահ դրոշմող՝ տարածող՝ սփռող: Մեծ եղեռնը նրա գերդաստանն էլ է տրորել իր մահակնիք ոտքերի տակ (Ս. Կապուտիկյան):