[ածական] (բանաստեղծական)
Մահից՝ մահացությունից՝ կոտորածից կնճռոտված, կոտորածներ տեսնելով կնճիռներով պատված: Կույս երկունքով քո հանճարի անմահության կնիք դրեց մանակնճիռ ճակատին հայի (Հ. Շիրազ):