ուխտավորի, [ածական, գոյական]
1. Ուխտագնացության դիմող, ուխտի գնացող, ուխտագնաց:
2. Որևէ ուխտ ստանձնած, ուխտով որևէ բան ստանձնած:
3. [ածական] Ուխտին նվիրված, ուխտը սրբությամբ պահող: Ուխտավոր իմ հոգին անդ կապրի, ուր ցավն է պաշարում (Շ. Կուրղինյան):
4. (հնացած) Եկեղեցական ուխտի անդամ, վանական:
5. (փոխաբերական) Գաղափարին՝ սկզբունքներին նվիրված, սկզբունքները՝ գաղափարը սրբությամբ պաշտպանող:

ա. գ. (կրոն.) 1. Ուխտագնաց, ուխտավորական, ուխտական, ուխտադիր, ուխտապահ, (հնց.) նազովրեցի, նսպարացի, նազովթացի, եազրացի (հին Որեական), ուխտյալ, ուխտակալ, խուաւփկ (բրբ.): 2. Հավատավոր (գաղափարի); 3. Տես վանական, Եկեղեցական:

ի Богомол, богомолец, странник, паломник, пилигрим (устар. книжн.), калика перехожий (устар).