ուղևորի, [գոյական]
1. Փոխադրամիջոցներով ճամփորդություն կատարող մարդ, փոխադրամիջոցով որևէ տեղ գնացող մարդ:
2. Առհասարակ՝ ճանապարհորդ:

ա. գ. ճամփորդ, ճանապարհորդ, ուղեգնաց, ճանապարհագնաց, (հնց.) ռահահորդ, ռահավոր, ադեկան (հզվդ.):

ի 1. Пассажир. 2. Путник, путешественник.