[ածական]
1. Չար բարքի՝ բնավորության տեր:
2. (հնացած) Անբարոյական:

ա. 1. Չարամիտ, չարախինդ, չարակամ, չարանենգ, չարասեր, չարասիրտ, նենգամիտ, վատաբարո, (հզվդ.) չարագլուխ, չարախնդաց, իժաբարո, օծաբարո. աստծու կրակ, խուձաս (բրբ.): 2. Տես Աեբարոյական:

ա. Злонравный (устар.), злой, злобный.