չարիքի, [գոյական]
1. Չար գործ, չարագործություն:
2. Աղետ, դժբախտություն:
3. Վնասակար հանգամանք, պատուհաս, փորձանք:
4. (փոխաբերական) Շատ անհանգստություններ պատճառող՝ շարունակ անախորժություններ ու հոգս պատճառող մարդ:

գ. 1. Աղետ, դժբախտություն, փորձանք. պատուհաս: 2. Տես Չարագործություն:

բարիք

ի (հնց., Չարյաց), 1. Зло, злодеяние. 2. Бедствие, несчастье. ♢ Չարիք անել՝ գործել совершать, совершить зло. Չկա չարիք առանց բարիքի нет xуда без добра. Չարյաց՝ չարիքներից փոքրագույնը меньшее из (двух) зол.