տաճարի, [գոյական]
1. (կրոնական) Կրոնական ծեսերի և արարողությունների տուն՝ շինություն:
2. (կրոնական) Հեթանոսական աստվածների տուն, կռատուն:
3. (հին) Ամենայն հայոց կաթողիկոսի նստավայրը Էջմիածնում:
4. (փոխաբերական) Արվեստի՝ գիտության ևն որևէ բնագավառի կենտրոնը՝ օջախը հանդիսացող շենք: Ահա... կուլտուրայի վեհ տաճարներ գեղաքանդակ սյուներով (Ավ. Իսահակյան):
5. (փոխաբերական) Խորին հարգանք ու երկյուղածություն ներշնչող վայր՝ տեղ՝ ասպարեզ, սրբավայր: Տաճար է մեր երկիրը՝ սուրբ և ամեն քար (Վ. Տերյան):

1) գ. (կրոն.) Եկեղեցի, աղոթարան, վանք, մատուռ, կռատուն, մեհյան, ատրուշան, զոհատուն, զոհանոց, զոհարան, զենարան, կրակատուն, բախսանոց, բագարան, բագին, բագնետուն (հեթանոսական), (հնց.) թեսմոփորոն, տուն տյառն, տուն աստծո, հարկ սրբոլթյան, տերունական տուն:

2) տես Թոնիր:

1. ի Храм, собор. 2. (փխբ.) Храм, святилище. ◊ Բերանդ տաճար, Բերան չէ, տաճար է вашими бы устами да мёд пить. Գիտության տաճար святилище, храм науки.