տաճարապետի, [գոյական] (պատմական)
1. Տաճարի պետ՝ կառավարիչ:
2. Արքունիքի պաշտոնյա, հազարապետ:
3. (կրոնական) Կռատունների ավագ պաշտոնյա, քուրմ, քրմուհի:
4. (կրոնական) Քրիստոնեական տաճարների պետ՝ քահանայապետ (Քրիստոսի մասին):
5. Սեղանի պետ, սեղանատան կառավարիչ, հացերեց:
6. Իշխանական կամ թագավորական տան մթերքների կառավարիչ:

1) գ. (կրոն.) Քոլրմ: || Քահանւայապետ: Քրմապետ, մեհենակալ, տաճարահարդար, տաճարսապասյակ:

2) տես Թամադա:

ի (հնց.) 1. Управитель при дворе армянских царей или князей. 2. Верховный жрец.