տանեցու,
1. [գոյական] Տան՝ ընտանիքի անդամ:
2. [ածական, գոյական] Տվյալ տանը՝ ընտանիքին հարազատ՝ մերձավոր՝ մտերիմ մարդ, տանու մարդ:
3. (գավառական) Կին (ասում է տղամարդն իր կնոջ մասին):

տես Կին 2 նշան.:

ցու, սովորաբար հոգն, տանեցիներ домашние.