[ածական, մակբայ]
1. Տանջված, չարչարված, շատ տանջանքների ենթարկված, շատ չարչարանքներ կրած:
2. Շատ տանջանքների ենթարկող, տանջանքներով ուժասպառ անող:

ա. Истерзанный, измученный, истомлённый. ◊ Տանջահար անել истомить, замучить, истерзать до смерти. Տանջահար լինել истерзаться, исстрадаться, замучиться, измучиться, истомиться.