տաշտի, [գոյական]
1. Փայտից, թիթեղից կամ կավից պատրաստած երկարավուն կամ կլոր աման՝ լվացքի՝ խմորի ևն համար:
2. (գավառական) Կոնք, լագան, ջրատաշտ, գուշ (2):
3. (հնացած) Անգանակ, անկանակ:
4. Երկարավուն խորունկ փայտե կամ թիթեղե փոքրիկ աման ջրի մեջ պտտվող անվի վրա:
5. (գավառական) Ջրաղացի ձագարաձև արկղ, որի մեջ լցնում են աղալու ցորենը:
6. Փոսի մեջ թաղված արմատները (ծառերի, հատկապես՝ որթի):
7. (փոխաբերական, հազվադեպ) Հուն, ճանապարհ:

գ. Կոնք, շռնիտ, տաշտակ, գուշ, քսսցադիր, կուր, մակտրա, մակրտա, թաղար (հաց թխելու)է գուռ (ջրի), ուսատաշտ (շաղախի) ք դարիճակ (մետաղը կաղապարելու), (հնց.) դաշխուրան, դաշտիշոն, դեկան, (բրբ.) հայսդիր, դաշտոն, տաշոն, անգանակ, լագան, լական, անկին (կավե տաշտ, խմորի և լողանալու), տառթ (մեծ), կոդաղ (ջրի Խմար):

ի Корыто, лохань, лоханка, ушат. ◊ Տաշտ ու մաղ կախել съесть весь хлеб, исчерпать всё съестное. Տաշտը ցամաք, պարկը դատարկ крайне бедный. Տաշտը լիքը богатый.