փաթաթանի, [գոյական]
1. Շորի երկար ժապավենաձև կտոր՝ երիզ, որով փաթաթում են վերքը՝ մարմնի հիվանդ մասը ևն,
վիրակապ:
2 Երկարաճիտ կոշիկների տակից ոտքերին փաթաթելու կտոր:
3. Օրորոցի երեխայի ձեռքերն ու ոտքերը փաթաթելու՝ կապելու շոր:
4. Գլխին փաթաթելու երկար նուրբ կտոր, չալմա:

գ. 1. Վիրակապ: 2. Տես Կապոց. Փաթեթ:

ի 1. Повязка. 2. Пелёнка. 3. Онуча, портянка. ◊ Մատի փաթաթան դարձնել заладить, часто напоминать о чём-либо.