[չեզոք բայ]
1. Փայլ արձակել, շողալ, ցոլալ:
2. Փայլեր՝ շողեր՝ ճաճանչներ տարածել, լուսավորել:
3. Լույսի ճառագայթները անդրադարձնելով շողշողալ, պսպղալ, պլպլալ:
4. (փոխաբերական) Աչքի ընկնել, որևէ հատկությամբ՝ ընդունակությամբ՝ ձիրքով ևն առաջնակարգ լինել: Նա փայլում է իր դիմախաղով:
5. (փոխաբերական) Պայծառ՝ ջինջ՝ պարզ լինել: Հրաշալի երկինք... փայլում է կապույտ (Հ. Հովհաննիսյան):
6. (փոխաբերական) Հռչակ՝ հեղինակություն վայելել: Եթե որդին բարձր պաշտոնների կհասներ, եթե նա կփայլեր բարձր շրջաններում,- այդ փայլը իրեն Էր պատկանում (Րաֆֆի):
7. (փոխաբերական) Ծագել, առաջանալ (մտքում, հոգում): <<Սկսվեց>>,- փայլեց նրա գլխում (Կ. Ռյուկման):
8. (փոխաբերական) Դեմքին՝ աչքերի մեջ՝ հայացքում ևն վառ կերպով արտահայտվել: Նրա աչքերում քնքուշ սեր Էր փայլում:
9. (փոխաբերական) Որևէ բուռն զգացմունք արտահայտել, որևէ զգացմունքի արտահայտությամբ տոգորվել: Քաղաքացիների դեմքը փայլում էր պարծանքից (Ե. Չարենց):
10. (փոխաբերական) Ցայտուն կերպով երևան գալ՝ դրսևորվել: Այնտեղ փայլեց նրա քաջությունը և ռազմական հմտությունը:
11. (փոխաբերական) Երջանիկ՝ ուրախ՝ լավ լինել (կյանքի՝ ժամանակի մասին): Չեմ էլ հիշում չար ու խավար էս ժամին՝ երբ են փայլել ուրախ օրերն իմ սրտում (Հ. Թումանյան):
12. (փոխաբերական) Մաքրությամբ՝ սպիտակությամբ աչք շլացնել, չափազանց մաքուր՝ սպիտակ լինել: Նոր օձիքը փայլում Էր կոստյումի տակից:

չբ. 1. Ցոլալ, շողալ, ճաճանչել, ճառագայթել, ճառագել, փայլփլել, փողփողել, շողշողալ, պսպղալ, պաղպաջել, բոցկլտաւ, (հզվդ.) փայլագունել, փայլածել, փայլփայլել, փաղփել, փաղփաղել, պսպռտալ, նշողել, նշուլել, ճողճալ, ճողճել, արծաթին տալ, (բրբ.) պլպլալ, ճլպատալ, ճռստալ, պծպծալ, պլստել, պլստրալ, պլսթրալ, պլպստալ, պեծպծալ, պեծկլտալ, սլվլալ, ջրըստալ, փարփռտեւ, փայլքս տել, փայլկտալ, փայլստալ, փայլքստալ, փայլքսաւ, փլփաոալ, փելկտալ, շղշղալ, ձնձրղկտալ, պճըլտալ, չալկտալ, պլստրակին անեւ, պլստրատին տալ, պլստին տալ, պեծին տալ, պեծ-պեծին տալ, պեծ-պծի տալ, պեծինպեծին տալ; 2. Փայլատակել, փայլակել, սակայծել: 3. Երևալ, արտահայտվել: Աչքի ընկնել:

եցի Сверкать, сверкнуть, блистать, блестеть, блеснуть, заблистать, заблестеть, сиять, просиять, засиять.