[ածական]
1. Փառքի՝ փառաբանության արժանի, գովելի, նշանավոր, փառահեղ: Փառավոր հաղթանակ՝ սխրագործություն:
2. Շքեղ, պերճաշուք, հոյակապ: Փառավոր կահավորանք:
3. Հանդիսավոր, մեծաշուք, պանծալի: Փառավոր տոնակատարություն՝ հանդես:
4. Շատ գեղեցիկ՝ լավ, բացառապես դրական: Փառավոր կյանք՝ աշխատանք:
5. Ճոխ, փարթամ: Եկան Էս փառավոր միրքիս ծերը կտրեցին թողին (Հ. Թումանյան):
6. Նշանավոր, հռչակված, մեծահռչակ, անվանի: Փառավոր գիտնականի հոբելյանին մասնակցում Էին երկրի նշանավոր մարդիկ:
7. Ճոխ, հարուստ (ապրուստի՝ հացկերույթների՝ հյուրասիրությունների ևն մասին):
8. Ընտիր: Փառավոր նժույգ:
9. (փոխաբերական) Պայծառ, երջանիկ, երջանկաբեր: Մոտ է, մոտ է արդեն փառավոր այն օրը (Ե. Չարենց):

ա. Պանծալի, հռչակավոր, հանդիսավոր: Փառահեղ, շքեղ, հոյակապ, մեծաշուք, փառազարդ, փառաշուք, մեծափառ, մեծապանծ, ճոխ, շռայլ, (հզվդ.) փառազգյաց, փառացական, փառացի, մեծավայելուչ, վայելչափայլ: Փայլուն:

անփառունակ, փառազուրկ, խայտառակ