քաոսի, [գոյական]
1. Հին հունական դիցաբանության ու փիլիսոփայության մեջ՝ անծայրածիր տարածություն, որ իրենից ներկայացնում է աշխարհի նյութական տարրերի խառնակ ամբողջությունը, որից ծագել են բոլոր գոյացությունները:
2. (փոխաբերական) Իրերի՝ երևույթների խառնակ վիճակ:

գ. Խառնակություն, թոհւ ու բոհ, բաբելոնյան աշտարակաշինություն, բաբելոնյան խառնակություն:

կանոնավորություն

ի . Хаос, хаос.