ճախճախուտի, [գոյական]
1. Ճահճուտ, ճահճային տեղ:
2. (փոխաբերական) Կեղտոտ՝ ապականված տեղ՝ միջավայր:

գ. ճահճուտ, ճահիճ, ճահճատեղի, մոր, մորուտ, եղտյուր, տղմուտ, ջրնկեց, (բրբ.) ճախնուտ, շնուտ, ճլկուտ, ճոճ, ճոճնսց, ճղճին, միլ. զնկյաց (փոքր):

տե՛ս Ճահճոտ։