[ածական]
1. Ուխտ արած, որևէ ուխտ ունեցող (մարդ):
2. Ուխտի առարկան, ուխտով նվիրվելու առարկան, այն, ինչի որ ուխտով նվիրվում են: Մոռացանք մեր ուխտյալ հայրենիքը, որ այնքան նվիրական է (Րաֆֆի):
3. Անդրդվելիորեն որևէ վիճակի՝ մտայնության ևն հարազատ մնացող, երդվյալ: Ուխտյալ ամուրի՝ խաղամոլ:

ա. 1. տես Ուխտավոր 1 նշան.: 2. Անծաշտ, ոխերիմ, երդվյալ (թշնամի, հակառակորդ):

1. գ. Давший клятву (или обет). 2. ա. Обетованный. 3. ա. Завзятый, заядлый. 4. ա. Заклятый, ярый. ◊ Ուխտյալ ամուրի старый холостяк. Ուխտյալ երկիր՝ հայրենիք обетованная земля, обетованный край. Ուխտյալ թշնամի заклятый враг.