[գոյական]
1. Չարամիտ լինելը, չարամտի հատկությունը:
2. Չարամտի արարքը, չարամտորեն կատարված բան:
3. Չար դիտավորություն:

գ. Չարակամություն, չարասրտություն, չարանենգություն, չարասիրություն, չարախնդություն, չարություն, վատություն, նենգություն, նենգամտություն, նենգավոր ություն, (հզվդ.) չարախոհություն, չարախորհություն, չարախորհրդություն, չարիմացություն, չարահնարություն, դժնղակամտոլթյուն, վատախորհրդություն, վատամտություն, խոթամտություն: