սեպուհի, [գոյական]
1. (պատմական) Նախարարական տոհմից սերած իշխան հին Հայաստանում:
2. Ընդհանրապես՝ ազնվական ծագում ունեցող անձ, ազատ:
3. [ածական] Սեպուհներից կազմված՝ բաղկացած: Սեպուհ գունդ:
4. (փոխաբերական) Առաջին, առաջնակարգ, գերադաս: Սեպուհ պարտք: Սեպուհ դեսպան:

գ. (պատմ.) 1. Ազնվական: 2. Տանուտեր:

(պատմ.) 1. գ. Крупный дворянин в древней Армении. 2. ա. Дворянский. ♢ Սեպուհ պարտականության՝ պարտք святая обязанность.