փռոցի, [գոյական]
1. Որևէ բանի վրա փռելու շոր՝ լաթ:
2. Տակին փռելու՝ տակը գցելու շոր՝ կարպետ՝ խսիր ևն, այն, ինչ որ մեկը փռում և վրան պառկում կամ նստում է:

) գ. 1. Տապաստակ (գետնի վբա,