[գոյական]
1. Փտելը, փտելով քայքայվելը:
2. Փտած լինելը, փտման վիճակ:
3. (փոխաբերական) Հիվանդությունից քայքայվելը՝ հյուծվելը՝ ուժասպառ լինելը:
4. (փոխաբերական) Բարոյական անկում, այլասերում:
5. (փոխաբերական) Տնտեսական՝ քաղաքական քայքայում:
6. (փոխաբերական) Հասարակության՝ հանրության կամ նրա որոշ խավի ներքին քայքայման պրոցես:

գ. Փտածություն, նեխություն, նեխածություն, հոտածություն, ապականություն, (քնց.) նեխ, ցում, երր, փթոթ:

թյան Гнилость.