օբյեկտիվիզմի, [գոյական]
1. Օբյեկտիվ իրականության իրողությունների՝ երևույթների իրական ճանաչման վրա հիմնված մոտեցում՝ դատողություն՝ հայեցակետ:
2. Հասարակական կյանքի երևույթներին՝ իրադարձություններին ևն պասսիվ մոտեցում, որ սահմանափակվում Է լոկ նրանց փաստական արձանագրումով և դրանով իսկ տանում դեպի նրանց արդարացումը ու անխուսափելիությունը:
3. Անաչառ՝ անկանխակալ մոտեցում՝ վերաբերմունք:

գ. 1. Օբյեկտիվություն, առարկ ա յա կ անո ւթյո ւն (հզվդ.): 2. Տե ս Անաչառություն, Աեկողմնակա լո ւթյ ուն: