խեղկատակի, [գոյական]
1. (պատմական) Պալատում կամ բարձր իշխանական տներում ծառայող անձ, որի պարտականությունն Էր զվարճալի խոսքերով, կատակախոսություններով, սրամտություններով և այլ ծիծաղաշարժ արարքներով զվարճացնել իր տերերին կամ նրանց շրջապատի մարդկանց ու հյուրերին, ծաղրածու:
2. Կրկեսում կամ լարախաղացության ընթացքում զվարճալի խոսքերով, սրամտություններով կամ ծիծաղ առաջացնող շարժումներով հանդիսականներին ուրախացնող խայտաճամուկ անճոռնի հագուստով անձ:
3. Հին կատակերգություններում ծիծաղաշարժ անձ՝ հերոս:
4. (խոսակցական) Անձ, որ ուրիշներին զվարճացնելու նպատակով կոտրատվում Է, զվարճախոսում, ծաղրածություն անում:
5. [ածական, գոյական] (խոսակցական) Թեթևսոլիկ, անլուրջ, թեթևամիտ (անձ):
6. Տե՛ս Խեղկատակային:

ա. գ. 1. Ծաղրածու, միմոս, հտպիտ, ծաղրարար (հնց.), (հզվդ.) ջուհի,- սակատ, խաղակատակ, շաղբալոլ, (բրբ.) շլխտի, շուն խաղացնող (բրբ.): 2, Տես Խայտառակ 1 նշան.:

ի 1. Шут. 2. Клоун. 3. Скоморох (разг.).