հոր, [գոյական]
1. Տղամարդը իր որդիների համար, ծնող արական անձը:
2. Տղամարդ, որ արդեն որդի ունի կամ ունեցել է:
3. Նախահայր, նահապետ:
4. (հոգնակի)՝ Հայրեր: Նախնիներ, նախորդ սերունդներ:
5. Գիտության կամ տեխնիկայի որևէ ճյուղի հիմնադիր: Մովսես Խորենացին հայ պատմագրության հայրն է համարվել և արժանացել է պատմահայր մականվանը:
6. (հոգնակի) Հայրեր: Պատվավոր՝ նշանավոր մարդիկ: Քաղաքի հայրերը խորհրդի նստեցին:
7. Խնամող, խնամակալ:
8. Հարգական մակդիր հոգևորականների:
9. (կրոնական) Աստված:

գ. 1. Հայրիկ, (բրբ.) ափի, ապի, ափո, ափու, կակե, սերմանող (6նց.): 2. Նախահայր, նախնի (ք), նահապետ, պապ, մեծ հայր: 3. Տես Աստված, Արարիչ: 4. (կրոն.) Հոգևոր հայր, սրբազան հայր, կաթողիկոս, կրոնահայր. վանահայր, աբբահայր, աբբա. եկեղեցական, վիճակավոր, պարեգոտավոր, ղեէփկոս. քահանա, երեց, տերտեր, տեր հայր, հայր սուրբ: 5. Տես Մարդպետ: 6. Տես Առաջնորդ 2 նշան.:

հոր Отец, батюшка (устар.). ◊ Եկեղեցու հայրեր отцы церкви. Հոր գինը վրան գնել заломить (о цене). Հորս ցավին գաս чтоб ты сдох. Հորը քաշել пойти в отца. Հոր կտորը լինել весь в отца. Հոր քթից թռած вылитый отец. Հայր սուրբ святой отец. Հոր տեղ դնել уважать как отца, видеть в ком-либо отца.