աթոռի, [գոյական]
1. Մի մարդու նստարան՝ թիկնակով կամ առանց դրան:
2. Բազկաթոռ, որ հատկացված է որևէ պաշտոնյայի կամ իշխանավորի:
3. (փոխաբերական) Պաշտոն:
4. (փոխաբերական) Եպիսկոպոսական հաջորդական իշխանություն:
5. Եպիսկոպոսական աթոռանիստ:
6. Գութանի չորրորդ լուծը:

1) գ. 1. Թիկնաթոռ, բազկաթոռ, աթոռակ. բազմոց, նստարան, բազմարան (հնց.), նստիչ (բրբ.): 2. Գահ, իշխանություն, բարձ (թագավորական). (հնց.) սելես, սելին (հայրապետական): 3. (փխբ.) Պաշտոն:

2) գ. (բրբ.) Աթոռակ, աթոռտուն, խարզնտուն, խնձորալուծ, խնձորատուն, ղարաղայիշ, սածիլ (գութանի չորրորդ լուծը):

ի 1. Стул. 2. (հզվդ.) Престол, трон. 3. Резиденция епископа или католикоса. ◊ Մայր աթոռ (եկեղ.) Эчмиадзинский первопрестольный монастырь. Մեղադրյալի աթոռ скамья подсудимых. Մեղադրյալի աթոռին նստեցնել посадить на скамью подсудимых.