1)

բնի, բներ, [գոյական]
1. Ծառի կամ թփի վերգետնյա մասը մինչև ոստերն ու ճյուղերը:
2. Երկայնաձև ձող, որ ծառայում է իբրև կոթ՝ բռնատեղ են: Նիզակի՝ հրացանի՝ դրոշակի բուն:
3. (փոխաբերական) Սկիզբ, սկզբնավորություն:
4. (փոխաբերական) Հիմք, արմատ, խորք:
5. (մասնագիտական) Ծառաբուն (2):
6. Տե՛ս Բնօրինակ:
7. [ածական] Հիմնական, էական, իսկական:

2)

Տե՛ս
Բույն:

գ. 1. Հիմք, արմատ: 2. Կոճղ, ծաք

1) բնի 1. Ствол (дерева или кустарника). Ծառի բուն ствол дерева. 2. (հզվդ.) Стан, талия. ◊ Ի բնե от природы, от рождения.

2) ա. Истинный, подлинный, настоящий, сущий, истый, чистый. Բուն հայ истинный армянин. ◊ Բառի բուն նշանակությամբ в полном смысле слова. Բուն էություն самая суть. Բուն բարիկենդան (եկեղ.) масленица.

3) տե՛ս Բույն: