գահի, [գոյական]
1. Թագավորական զարդարուն բարձրադիր աթոռ:
2. Թագավորական իշխանություն:
3. (պատմական) Թագավորական սեղանի շուրջը կամ ատյանում ազնվական տոհմի անդամին
հատկացված տեղը՝ աթոռը, բարձ:
4. Ավագության աստիճան:
5. (փոխաբերական) Բարձր տեղ, բարձունք:

1) գ. Աթոռ, բարձ, իշխանություն, սայլիտ (հզվդ.) քթագավորականյ, (հնց.) սելես, սելին քհայրապետականյ, կաթեդր, յծախտ (բրբ-):

2) տես Ժամանակ:

ի Трон, престол. ◊ Գահ բարձրանալ՝ նստել вступить на престол. Գահից գցել свергнуть, низвергнуть (книжн), низложить с престола. Գահից ընկնել быть свергнугым с престола. Գահին նստեցնել возвести на престол.