գեհենի, [գոյական]
1. (կրոնոնական) Անշեջ հնոց, որի մեջ մեղավորները պետք է այրվեն դժոխքում:
2. (փոխաբերական) Դժոխք:
3. (փոխաբերական) Ծանր՝ տանջալից կյանք՝ վիճակ:

գ. Դժոխք, տարտարոս, սանդարամետ, (վփբ.) անդունդ, վիհ, խորխորատ, հավիտենական տանջանք, (բրբ.) ջհաննամ, պուճախ (ք):

դրախտ

ի 1. (կրոն.) Геенна. 2. (փխբ) Мучительная обстановка, ад. ◊ Հրավառ գեհեն геенна огненная. Գեհենի ծնունդ исчадие ада. Գեհենի բաժին դառնալ попасть в ад.