դանակի, [գոյական]
1. Կոթից և պողպատյա շեղբից բաղկացած կտրելու գործիք:
2. (տեխնիկա) Արտադրական գործիքի՝ մեքենայի՝ սարածի ևն կտրող մասը:

գ. 1. Դան (հզվդ.) (մեծ), զմելին (փոբրյ, խլնջի (բրբ.) (մեծ), ուրզեղ (տակառագործ)ւ(: 2. Հերձակ (անդամահատությանյ.

ի 1. Нож, ножик. 2. Лезвие, режущая часть. ◊ Դանակ քաշել՝ ցույց տալ замахнуться ножом, обнажить нож. Դանակը բկին դեմ առնել с ножом к горлу пристать. Դանակը ոսկոռին հասավ чаша терпения переполнилась. Բանը դանակի հասավ՝ дело дошло до поножовщины. Դանակ սրել точить нож на кого․ Դանակի տակ մեռնել умереть под ножом. Դանակի տակ պառկել (ընկնել) лечь на операцию.